کفش ایمنی
کفش ایمنی یا کفش کار نوعی کفش است که برای استفاده در محیط های کار و مشاغل صنعتی طراحی و تولید می‌شود. پرکاربردترین آنها مجهز به پنجه فولادی می باشد که در جلو کفش است که از آسیب دیدگی و قطع احتمالی انگشتان پا در موقع افتادن اجسام سنگین جلوگیری می‌کند. کفش کار یکی از اولین ضروریات و الزامات برای رعایت ایمنی در محیط کار است. همان طور که می دانید پا قلب عصبی انسان است پس باید در انتخاب پوشش آن دقت بیشتری داشته باشید. مسائل بهداشتی و ارگونومیکی در این گونه کفش ها حائز اهمیت است. لازم به ذکر است طرز قرار گرفتن پا در کفش ارتباط مستقیمی با طرز فرم گرفتن اسکلت بدن و بخصوص ستون فقرات دارد. استفاده از کفش ناایمن و نامناسب فقط باعث آسیب ها و خطرات فیزیکی ظاهری نیست بلکه گرفتاری‌های مزمن ستون فقرات، چشم درد و سردردهای مزمن نیز از عوارض استفاده از کفش ناایمن است و حتی امکان وقوع آسیب های جبران ناپذیر را افزایش می دهد. به لحاظ بهداشتی نیز در صورت استفاده از کفشهای با آستری غیر بهداشتی باعث بوجود آمدن میخچه و ایجاد باکتری و قارچ و و بوی نا مطبوع پا می‌شود. در نهایت زیبایی و ظاهر کفش کار باید به شکلی باشد که کاربر با رغبت و بدون اجبار از کفش ایمنی استفاده کند. در محیط‌های کاری افتادن اشیاء امری عادی تلقی می‌شود. وظیفهٔ کفش ایمنی محافظت از پا در مقابل خطر سقوط اشیاد، خطر سر خوردن و لغزش پا است زیرا افتادن مختص به مکان خاصی نیست اما کف محیط‌های که مواد روغنی آغشته می‌شود رایج تر است و باعث لیزخوردگی افراد می شود. از وظایف دیگر کفش ایمن این است که از پا در برابر جریان الکتریکی، خستگی و سوختگی محافظت کند. در ساخت زیره کفش ایمنی از پلیمری به نام پلی یورتان استفاده می‌شود که به طور مخفف به آن PU گفته می شود. بهتر است بدانید علامت اختصاری RR نشان دهندهٔ مقاومت کفش ایمنی در مقابل سوراخ شدن است. کفش ایمنی که در برابر جریان الکتریسیته دارای مقاومت باشد به صورت اختصار به آن CP می‌گویند. به کفش ایمنی که در مقابل جریان الکتریسیته رسانا باشد به صورت اختصار آن ED می‌گویند.